Tarih kitapları derslerle doludur—ama politika yapıcıları gerçekten onlara göz atıyor mu?

Ulusal borç kontrolden çıkınca, hükümetler acı bir seçimle karşı karşıya kalır: temerrüde düşmek, borcu enflasyon yoluyla azaltmak ya da kemerleri sıkıp harcamaları kesmek. Bazı ülkeler, ekonomilerini sarsmadan devasa borç azaltımları gerçekleştirdi. Diğerleri? O kadar da değil.

II. Dünya Savaşı sonrası Britanya'yı ele alalım. Borç/GSMH oranı %250'ye ulaştı, ancak onlar yıllar içinde büyüme, ılımlı enflasyon ve dikkatli mali disiplin karışımıyla bunu azaltmayı başardılar. Dramatik çöküşler yok. Hiperenflasyon felaketleri yok.

Sonra 90'ların Clinton dönemi var ABD'de - bir süreliğine gerçek bütçe fazlaları. Ekonomik patlama, vergi ayarlamaları ve harcama disiplini kombinasyonu. Modern siyasette nadir bir görüntü.

Ama işte asıl sorun burada: bugünün büyük ekonomilerdeki borç seviyeleri tarihsel tehlike alanlarına doğru geri yaklaşıyor. Merkez bankaları trilyonlarca para bastı. Açıklar norm haline geldi. Peki şimdi? Fatura ödenme zamanı geldi.

Peki, bugünkü hükümetler geçmişteki oyun kitaplarından ders alabilir mi? Yoksa aynı mali hataları tekrarlamakla mı kaderliyiz?

Kripto sahipleri için bu sadece akademik bir konu değil. Egemen borç krizleri tarihsel olarak alternatif varlıklara sermaye kaçışını tetikler. Fiat paraya olan güven sarsıldığında, gerçek varlıklar oldukça cazip görünmeye başlar.

Soru, hükümetlerin borçları azaltmaya çalışıp çalışmayacakları değil. Soru, nasıl yapacakları ve bunun portföyünüz için ne anlama geldiğidir.