Son zamanlarda üzerinde düşündüğüm meraklı bir hipotez var. Ya kaosun eşiğindeki davranış verileri ile modelleri beslemek, aslında onların zekasını artırıyorsa? Biliyorsun, sıradan model çıktılarıyla eğitim yaparken gördüğümüz o korkunç model çöküşüne neden olmak yerine.

Standart yaklaşım—modellerin kendi türlerinden öğrenmesi—zamanla yeteneklerini daraltan bir geri bildirim döngüsü oluşturma eğilimindedir. Ama kaotik kenar durumları? Öğrenme sürecini taze tutmak için yeterince öngörülemezlik katabilirler. Model çeşitliliğini korumak ve o döngüsel bozulmayı önlemek için gizli bir sos olabilir.

Kontrollü kaosun eğitim sürecinde steril tekrardan daha iyi olup olmadığını keşfetmeye değer.