NFT pazarındaki son patlama, Pudgy Penguins'in token ihraç etmesiyle sona erdi ve Doodles'ın Solana'daki token ihraç etmesi yalnızca sınırlı bir ilgi uyandırdı. Yuga Labs, ölçeği azaltmaya devam ediyor ve hatta ana IP'si Cryptopunks ile ilgili bile oluyor. NFT'lerin son canlanmasında dikkat çeken Bitcoin NFT projeleri de neredeyse sıfıra yakın, bir zamanlar delicesine ilgi gören bu anlatılar, insanların gözünden sessizce kayboldu.
10k PFP projelerinin bir zamanlar güzel bir vizyonu vardı: Orta ölçekli bir topluluğun, aşağıdan yukarıya bir IP projesinin dünyaya açılmasına yardımcı olması, geleneksel IP projelerinin büyük ön yatırımlar gerektiren modelinden tamamen farklıdır. Örneğin, Disney'e ait Marvel Evreni, Yıldız Savaşları gibi IP'ler, genellikle yıllar süren birikim ve büyük finansal yatırımlar gerektirir, bu sayede derin bir şekilde benimsenir ve nihayetinde kârlı projeler haline gelir.
NFT'nin benzersizliği, son derece düşük giriş engeli ve hızlı IP varlıklaşma hızı ile ilgilidir. Yaratıcılar sadece az bir Gas ücreti ödeyerek dijital platformda eserlerini sergileyip satabilirler, galeri, oyuncak şirketi veya film şirketinin desteğine ihtiyaç duymadan, profesyonel bir ekibin katılımı olmadan, yeni bir IP ve yeni bir sanatçı böylece doğar.
Üç dört yıl önce, bazı tabandan yukarı doğru IP'lerin Avrupa ve Amerika, Japonya ve Kore'nin en üst düzey eğlence dünyasında popüler hale geldiğine tanık olduk. Sıradan sanatçılar bile NFT aracılığıyla yeniden yükseliş sağlayabiliyor. Japon anime kültürü içinde büyüyen Z kuşağı için, kripto teknolojisi aracılığıyla daha önce erişilemeyen IP yatırımı ve kuluçka sürecine katılabilmek kesinlikle heyecan verici bir durum.
Ancak, BAYC'nin "sonsuz türetme" stratejisi ve Azuki'nin felaket niteliğindeki Elemental alt serisini piyasaya sürmesiyle birlikte, NFT'lerin konumu giderek netleşti: Artık bir tür hisse senedi veya yatırım yerine, üyelik avantajları sunan bir lüks ürün gibi görünüyor. Proje sahipleri, sahiplerin alt serileri sürekli satın almasını umarak, IP'nin temel değerini geliştirmek için sürekli fon yatırımlarını desteklemeye çalışıyor. Bu çelişkinin kökeni, proje sahiplerinin içerik geliştirme maliyetlerinin yüksek olduğunu fark etmelerine dayanıyor; ancak içerik IP'si geliştirilmediğinde hayatiyetlerini kaybediyorlar. Sık sık piyasaya sürülen alt seriler, orijinal seri sahiplerinin heyecanını sürekli olarak tüketiyor ve tüm topluluğu yorgun hale getiriyor. İçerikten gelecek geri dönüşleri beklemek yıllar alabilir ve belki de asla gelmeyebilir. Farklılıklar giderek arttıkça, güzel hayaller taban fiyatların düşmesiyle parçalanıyor ve geriye sadece çeşitli tartışmalar ve hayal kırıklıkları kalıyor.
İki, Gerçek Dünyanın IP Devleri: Pop Mart
Eğer NFT'leri Z kuşağının lüks trend oyuncakları olarak görürsek, yükseliş ve düşüş nedenleri daha da netleşir. Hızlı tüketim kültürünün hakim olduğu bir dönemde, içerik desteği eksikliği ölümcül bir zayıflık değildir, çünkü sadece dış görünüşü ile alıcıları hızla çekebilirler. Örneğin, Azuki'nin sanat tarzı Asyalıların estetiğine son derece uygundur; bu uzlaşmanın etkisiyle, bu yerel yapımı NFT serisi, BAYC'nin arkasından üçüncü büyük mavi çip projesi olmayı başarmıştır. Gerçek dünyada Bearbrick (blok ayı), B.Duck küçük sarı ördek, Molly gibi tanınmış trend oyuncakların da derin bir içerik desteği yoktur, ancak hepsi benzersiz dış görünümleriyle bir dönem fırtına gibi estiler.
Ancak, trendler her zaman geçicidir; içeriği değer desteği olarak olmayan IP, her an geçerliliğini yitirebilir. Kripto para kültürünün kısıtlamaları ve NFT projelerinin başarı oranının son derece düşük olması nedeniyle, projeler genellikle bir IP etrafında sürekli yan ürünler piyasaya sürmektedir. Ancak gerçek şu ki, IP'nin temel değeri henüz şekillenmeden bu heyecan sona ermiştir.
Elbette, yeterli içerik desteğine sahip bazı PFP projeleri de bulunmaktadır, örneğin Japon tarzı NFT'ler. Geçmişte en az dört beş tane tanınmış Japon manga IP'sine sahip projeyle karşılaştım, hepsi NFT pazarında büyük bir başarı elde etmeyi umuyordu. Ancak, birkaç kritik sorunu göz ardı etmiş gibi görünüyorlar: Öncelikle, IP'nin hayran kitlesi ile NFT çevresi neredeyse tamamen örtüşmüyor; ikincisi, Japon animelerinin yan ürünleri sayısız, bu nedenle hayranların birkaç yüz katı fiyat ödeyerek küçük bir resim satın alma nedeni yok; en önemlisi, bu NFT resimlerinin gelecekteki güçlendirme alanı neredeyse sıfır. Yüksek fiyatlı bir NFT satın alsanız bile, yalnızca Gundam metaverse "SIDE-G" giriş hakkını elde edersiniz, bu da Gundam'ın model, oyun ve animasyonundaki kazançlarla hiçbir ilişkisi yoktur ve tüm Gundam hayran kitlesi içinde bile bir yabancı olarak görülebilirsiniz. Bu noktada, GameFi projelerinin karşılaştığı zorluklar da oldukça benzer.
Böylece, PFP projeleri bir sahte önerme haline geldi, sadece pragmatik bir proje olan Küçük Penguen sürekli çaba göstermeye devam ediyor. Peki, küçük resimlerin başka bir çıkışı var mı? Pop Mart belki de farklı bir cevap veriyor.
Pekin'den çıkan bu küçük kutu dükkanı, Sonny Angel'i temsil ederek ayağa kalktı. Sadece bu seri, Pop Mart'a yaklaşık %30'luk bir satış katkısı sağladı. Telif hakkı sahibi bir yıl sonra münhasır temsilcilik hakkını geri aldığında, bu adım Pop Mart'ın kendi IP imparatorluğunu kurmaya başlamasına vesile oldu.
Pop Mart'ın kurucusu Wang Ning'in düşüncesi çok basit: kendi IP'sini yaratmak ve başkalarının elinden alamayacağı bir marka oluşturmak. 2016 yılında, Pop Mart Hong Kong'lu tasarımcı Wang Xinming ile iş birliği yaparak ilk kendi tasarım oyuncak serisi Molly'yi piyasaya sürdü. Dudak büzme imajına sahip bu küçük kız anında ülke genelinde popülerlik kazandı ve kör kutu satışı yöntemiyle tüketicilerin satın alma isteğini artırdı. Pop Mart böylece ilk hızlı büyüme dönemine girdi ve 2019 yılı itibarıyla, Molly'nin tek bir IP'sinin yıllık satış geliri 4.56 milyar yuan'a ulaştı, bu da Pop Mart'ın ana gelir kaynağı haline geldi.
Bu, Japon tarzı kapsül oyuncakları ile yüksek kaliteli koleksiyon ürünlerinin birleşim modeli, sonraki yıllardaki NFT patlamasında da oldukça yaygındı. Sanatçılar temel unsurları tasarladıktan sonra, proje ekibi bunları bir dizi resim oluşturmak için bir araya getirerek satış ve işletme yapar. NFT'ler genellikle ilk aşamada kör kutu (blind box) şeklinde sunuluyor; proje ekibi, oyuncuların satın alma isteğini artırmak için çeşitli nadir kombinasyonların resimlerini yayınlıyor.
İkisi arasındaki fark esas olarak satış şeklinin farklılığındadır, ancak neden on binlerce NFT projesi ve çeşitli mavi çip projeleri genel olarak başarısız oldu, oysa Pop Mart ikinci baharını yaşıyor?
Bir zamanlar nedenleri, uygulanabilirlik zorlukları ve satın alma engelinin yüksekliği ile ilişkilendiriyordum. Şu anda, birincisi gerçekten bir sorun, ama ikincisi aslında böyle değil. NFT'ler de Free Mint dönemini yaşadı; Goblintown ve MIMIC SHHANS o dönemin başarılı örnekleridir. Yaratıcılar sadece işlem komisyonları ile bolca kazanç sağladılar. Yazıtlar dönemindeki birçok NFT, merkeziyetsizlik açısından daha da ileri gidiyor, ancak bu avantajlar yine de NFT'lerin düşüşünü engelleyemiyor. Bir IP topluluğu kurmak veya katılmak kolaydır, ancak onun yaşam gücünü nasıl sürdüreceğiniz zordur.
Bu nedenle, sorunun modelde olabileceğini düşünüyorum. İlk hızlı büyüme turundan sonra, Molly de Bubble Mart'ı bir anda ünlü yapmadı, şirketin hisse senedi fiyatı 2021'den 2024'e kadar sürekli düştü, bu da NFT'nin eğilimiyle benzerlik gösteriyor. Ancak Bubble Mart nihayetinde bir toparlanma yaşadı, bu da tamamen bir IP duvarına dayanıyordu. Bugün, Bubble Mart, Molly, DIMOO, BOBO&COCO, YUKI, Hirono dahil olmak üzere 12 kendi IP'sine, THE MONSTERS (Labubu dahil), PUCKY, SATYR RORY dahil olmak üzere 25 özel IP'sine ve Harry Potter, Disney, League of Legends gibi 50'den fazla özel olmayan işbirliği IP'sine sahip.
İnsanların tercihleri her zaman değişkendir, IP'nin yaşam döngüsü sınırlıdır, ancak elimizde yüzlerce seçenek varsa ne olur? Bugün, Labubu, Avrupa ve Güneydoğu Asya pazarlarında büyük ilgi görüyor ve yan ürünlerinin değer koruma yeteneği "plastik Maotai" olarak adlandırılabilir. Yuga Labs'ın ideali nihayet Web2 alanında gerçekleştirildi, bu tamamen tesadüf değil.
IP işinin ne olduğunu, NFT'nin gelişim yol haritasının ne olduğunu ve neden Pop Mart'ın derin içerik desteği olmadan bu kadar yüksek başarı elde edebildiğini yeniden düşünmemiz gerekiyor.
Üç, Pudgy Penguins'in Başarı Yolu
Pudgy Penguins'in başarısı, pragmatizm ve daha fazla pragmatizm üzerinedir. NFT'ler teknik olarak fark yaratmakta zorlanıyor; Mint süreci ne kadar ustaca tasarlanmış olursa olsun, sonuçta hala bir JPG resmi olarak sunuluyor. NFT'lerin gerçek zorluğu, IP'nin hayata geçirilmesindedir ve bu, 10K PFP üretme zorluğuna kıyasla yüzlerce kat fazla bir fark yaratır. Yuga Labs bir metaverse yaratmak istiyor, Azuki anime üretmeyi planlıyor. Bu fikirler çok havalı, ancak başlangıç maliyetleri milyonu aşan projeler sonunda yalnızca topluluk üyelerinden finansman desteği talep edecek.
Bu son derece sıkıştırılmış dünyada, insanlar hemen sonuç almak için acele ediyor. Sahipler hızlı kar etmek isterken, projeler bir anda zirveye çıkmayı umuyor. Çok az sayıda mavi çip proje sağlam adımlarla ilerlemeyi kabul ediyor; sonuç olarak, acele edenler daha kötü düşüyor. Pudgy Penguins'in orijinal ekibi de bu şekilde aceleci bir yer altı ekibiydi; itibarları zedelendikten sonra projeyi düşük fiyata sattılar.
Gerçek kaptan Luca Netz ile tanışana kadar, küçük penguen doğru gelişim yönünü yeniden bulamadı. Yılların fiziksel pazarlama deneyimine sahip olan bu işletmeci, küçük pengueni hak ettiği yüksekliklere geri götürdü. Luca Netz gerçekten de NFT sahipleri için bir şirket işletiyor ve bir marka yaratıyor. Pazarlamadan peluş oyuncaklara ve gelecekteki oyun geliştirmeye kadar, küçük penguenin her adımı sağlam ve istikrarlı. Şirket kâr edebiliyor, sahipleri de geri dönüş alabiliyor. Tüm bunların özel bir yanı yok, sadece yapması gereken şeyi yapıyor. Gerçekten de, aşağıdan yukarıya IP modeli Web3 dünyasında uygulanabilir; ancak projelerin alçakgönüllü olmayı göze alanı çok az.
Bu yüzden, "yanlışlanabilirlik" terimini kolayca kullanmaya katılmıyorum, sanki bazı şeylerin başından beri var olmaması gerekiyormuş gibi. Elektrikli otomobiller bir zamanlar aptalca bir fikir olarak görülüyordu, telefonumdaki Siri de başlangıçta oldukça beceriksizdi. Ama bu, bugün şehirlerin tamamen yeni nesil elektrikli araçlarla dolu olmasına, yapay zekanın gelişiminin ise her geçen gün daha da hızlanmasına engel olmadı.
Birçok sözde çürütülmüş alan, Web3 gelecekte denemeye devam edecek, ancak bunu desteklemek için uygun bir proje ekibine ihtiyaç duyacak.
Dört, Gelecek Gelişim Yolu
Başarıya giden yol basit görünse de, aslında birçok zorlukla doludur. PFP'nin bir sonraki aşama gelişimi, bazı kripto para birimi çevrelerinin yerleşik mantık çerçevelerini aşmak zorundadır. Web3'ün bir sonraki Disney'i olmak için büyük birikim ve derinlik gereklidir. NFT'nin kıtlığı, halklaşma sürecinde her zaman ters etki yarattı mı, bu soruyu daha önceki yazılarımda tartışmıştım. Eğer NFT'yi bir trend tüketim malı olarak tanımlarsak, o zaman 10K'lık ölçek muhtemelen çok sınırlı; eğer onu Web3'e özgü varlıklar ve fonlama yöntemi olarak tanımlarsak, o zaman IP sonunda topluluğa olan taahhüdü yerine getirmek için somut tüketim mallarına dönüşmelidir, tuhaf alt seriler yerine.
Kripto para dünyasının kendine özgü kültürü ile NFT'nin kendine ait özellikleri göz önüne alındığında, uzun süre tek bir IP'ye odaklanmak da kaçınılmazdır. Bu PFP'lerin temelinde daha fazla yenilik nasıl yapılabilir? Bir projeyi bir IP fabrikasına nasıl genişletebiliriz? Bu, bazı yeni fikirleri kabul etmemizi, daha fazla teknoloji ve oyun tarzı getirMemizi gerektirebilir.
Beş, Token İhracı: Son Mu Yoksa Yeni Bir Başlangıç mı?
NFT projelerinin token ihraç etme anlamı hala kafa karıştırıcı. Bu yaklaşım, proje sahiplerinin sahiplerine karşı bir tür sömürü gibi görünüyor ve aynı zamanda orijinal NFT'nin değerinin sulandırılması anlamına geliyor. Bunu yalnızca projenin hızlı bir şekilde likidite elde etme çıkış yolu aradığını anlayabiliyorum.
APE'den DOOD'a, bu tokenlerin hiçbiri hava parası varyantları gibi görünmüyor. Genellikle, sahiplerine bazı haklar tanır; örneğin, staking ile zincir üstü işlem kar payı kazanma, metaverse'de nesne satın alma hakkı, yönetişime katılma gibi. İdeal olarak, bu sahipler → staking yapanlar → geliştiriciler arasında sağlıklı bir döngü oluşturmalıdır. Ancak gerçek durum, bunun daha çok NFT fiyatlarının düşmesi, madencilik kazançlarının azalması ve token değer kaybı tuzağına düşen boş bir vaat gibi olmasıdır.
Orijinal NFT sahipleri için, tokenların bazı hakları ve temettüleri dağıttığı doğru olsa da, çoğu token oluşturma olayında (TGE) büyük miktarda airdrop aldıkları için çok az kişi şikayet ediyor. Ancak uzun vadede bu gerçekten bir değer sulandırma şeklidir, Azuki gibi.
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
NFT'nin Sonu ve Yeniden Doğuşu: Mavi Çip Projelerinden IP Fabrikasına Dönüşüm
NFT'nin Veda ve Yeniden Doğuşu
Bir, NFT Dalgasının Azalması
NFT pazarındaki son patlama, Pudgy Penguins'in token ihraç etmesiyle sona erdi ve Doodles'ın Solana'daki token ihraç etmesi yalnızca sınırlı bir ilgi uyandırdı. Yuga Labs, ölçeği azaltmaya devam ediyor ve hatta ana IP'si Cryptopunks ile ilgili bile oluyor. NFT'lerin son canlanmasında dikkat çeken Bitcoin NFT projeleri de neredeyse sıfıra yakın, bir zamanlar delicesine ilgi gören bu anlatılar, insanların gözünden sessizce kayboldu.
10k PFP projelerinin bir zamanlar güzel bir vizyonu vardı: Orta ölçekli bir topluluğun, aşağıdan yukarıya bir IP projesinin dünyaya açılmasına yardımcı olması, geleneksel IP projelerinin büyük ön yatırımlar gerektiren modelinden tamamen farklıdır. Örneğin, Disney'e ait Marvel Evreni, Yıldız Savaşları gibi IP'ler, genellikle yıllar süren birikim ve büyük finansal yatırımlar gerektirir, bu sayede derin bir şekilde benimsenir ve nihayetinde kârlı projeler haline gelir.
NFT'nin benzersizliği, son derece düşük giriş engeli ve hızlı IP varlıklaşma hızı ile ilgilidir. Yaratıcılar sadece az bir Gas ücreti ödeyerek dijital platformda eserlerini sergileyip satabilirler, galeri, oyuncak şirketi veya film şirketinin desteğine ihtiyaç duymadan, profesyonel bir ekibin katılımı olmadan, yeni bir IP ve yeni bir sanatçı böylece doğar.
Üç dört yıl önce, bazı tabandan yukarı doğru IP'lerin Avrupa ve Amerika, Japonya ve Kore'nin en üst düzey eğlence dünyasında popüler hale geldiğine tanık olduk. Sıradan sanatçılar bile NFT aracılığıyla yeniden yükseliş sağlayabiliyor. Japon anime kültürü içinde büyüyen Z kuşağı için, kripto teknolojisi aracılığıyla daha önce erişilemeyen IP yatırımı ve kuluçka sürecine katılabilmek kesinlikle heyecan verici bir durum.
Ancak, BAYC'nin "sonsuz türetme" stratejisi ve Azuki'nin felaket niteliğindeki Elemental alt serisini piyasaya sürmesiyle birlikte, NFT'lerin konumu giderek netleşti: Artık bir tür hisse senedi veya yatırım yerine, üyelik avantajları sunan bir lüks ürün gibi görünüyor. Proje sahipleri, sahiplerin alt serileri sürekli satın almasını umarak, IP'nin temel değerini geliştirmek için sürekli fon yatırımlarını desteklemeye çalışıyor. Bu çelişkinin kökeni, proje sahiplerinin içerik geliştirme maliyetlerinin yüksek olduğunu fark etmelerine dayanıyor; ancak içerik IP'si geliştirilmediğinde hayatiyetlerini kaybediyorlar. Sık sık piyasaya sürülen alt seriler, orijinal seri sahiplerinin heyecanını sürekli olarak tüketiyor ve tüm topluluğu yorgun hale getiriyor. İçerikten gelecek geri dönüşleri beklemek yıllar alabilir ve belki de asla gelmeyebilir. Farklılıklar giderek arttıkça, güzel hayaller taban fiyatların düşmesiyle parçalanıyor ve geriye sadece çeşitli tartışmalar ve hayal kırıklıkları kalıyor.
İki, Gerçek Dünyanın IP Devleri: Pop Mart
Eğer NFT'leri Z kuşağının lüks trend oyuncakları olarak görürsek, yükseliş ve düşüş nedenleri daha da netleşir. Hızlı tüketim kültürünün hakim olduğu bir dönemde, içerik desteği eksikliği ölümcül bir zayıflık değildir, çünkü sadece dış görünüşü ile alıcıları hızla çekebilirler. Örneğin, Azuki'nin sanat tarzı Asyalıların estetiğine son derece uygundur; bu uzlaşmanın etkisiyle, bu yerel yapımı NFT serisi, BAYC'nin arkasından üçüncü büyük mavi çip projesi olmayı başarmıştır. Gerçek dünyada Bearbrick (blok ayı), B.Duck küçük sarı ördek, Molly gibi tanınmış trend oyuncakların da derin bir içerik desteği yoktur, ancak hepsi benzersiz dış görünümleriyle bir dönem fırtına gibi estiler.
Ancak, trendler her zaman geçicidir; içeriği değer desteği olarak olmayan IP, her an geçerliliğini yitirebilir. Kripto para kültürünün kısıtlamaları ve NFT projelerinin başarı oranının son derece düşük olması nedeniyle, projeler genellikle bir IP etrafında sürekli yan ürünler piyasaya sürmektedir. Ancak gerçek şu ki, IP'nin temel değeri henüz şekillenmeden bu heyecan sona ermiştir.
Elbette, yeterli içerik desteğine sahip bazı PFP projeleri de bulunmaktadır, örneğin Japon tarzı NFT'ler. Geçmişte en az dört beş tane tanınmış Japon manga IP'sine sahip projeyle karşılaştım, hepsi NFT pazarında büyük bir başarı elde etmeyi umuyordu. Ancak, birkaç kritik sorunu göz ardı etmiş gibi görünüyorlar: Öncelikle, IP'nin hayran kitlesi ile NFT çevresi neredeyse tamamen örtüşmüyor; ikincisi, Japon animelerinin yan ürünleri sayısız, bu nedenle hayranların birkaç yüz katı fiyat ödeyerek küçük bir resim satın alma nedeni yok; en önemlisi, bu NFT resimlerinin gelecekteki güçlendirme alanı neredeyse sıfır. Yüksek fiyatlı bir NFT satın alsanız bile, yalnızca Gundam metaverse "SIDE-G" giriş hakkını elde edersiniz, bu da Gundam'ın model, oyun ve animasyonundaki kazançlarla hiçbir ilişkisi yoktur ve tüm Gundam hayran kitlesi içinde bile bir yabancı olarak görülebilirsiniz. Bu noktada, GameFi projelerinin karşılaştığı zorluklar da oldukça benzer.
Böylece, PFP projeleri bir sahte önerme haline geldi, sadece pragmatik bir proje olan Küçük Penguen sürekli çaba göstermeye devam ediyor. Peki, küçük resimlerin başka bir çıkışı var mı? Pop Mart belki de farklı bir cevap veriyor.
Pekin'den çıkan bu küçük kutu dükkanı, Sonny Angel'i temsil ederek ayağa kalktı. Sadece bu seri, Pop Mart'a yaklaşık %30'luk bir satış katkısı sağladı. Telif hakkı sahibi bir yıl sonra münhasır temsilcilik hakkını geri aldığında, bu adım Pop Mart'ın kendi IP imparatorluğunu kurmaya başlamasına vesile oldu.
Pop Mart'ın kurucusu Wang Ning'in düşüncesi çok basit: kendi IP'sini yaratmak ve başkalarının elinden alamayacağı bir marka oluşturmak. 2016 yılında, Pop Mart Hong Kong'lu tasarımcı Wang Xinming ile iş birliği yaparak ilk kendi tasarım oyuncak serisi Molly'yi piyasaya sürdü. Dudak büzme imajına sahip bu küçük kız anında ülke genelinde popülerlik kazandı ve kör kutu satışı yöntemiyle tüketicilerin satın alma isteğini artırdı. Pop Mart böylece ilk hızlı büyüme dönemine girdi ve 2019 yılı itibarıyla, Molly'nin tek bir IP'sinin yıllık satış geliri 4.56 milyar yuan'a ulaştı, bu da Pop Mart'ın ana gelir kaynağı haline geldi.
Bu, Japon tarzı kapsül oyuncakları ile yüksek kaliteli koleksiyon ürünlerinin birleşim modeli, sonraki yıllardaki NFT patlamasında da oldukça yaygındı. Sanatçılar temel unsurları tasarladıktan sonra, proje ekibi bunları bir dizi resim oluşturmak için bir araya getirerek satış ve işletme yapar. NFT'ler genellikle ilk aşamada kör kutu (blind box) şeklinde sunuluyor; proje ekibi, oyuncuların satın alma isteğini artırmak için çeşitli nadir kombinasyonların resimlerini yayınlıyor.
İkisi arasındaki fark esas olarak satış şeklinin farklılığındadır, ancak neden on binlerce NFT projesi ve çeşitli mavi çip projeleri genel olarak başarısız oldu, oysa Pop Mart ikinci baharını yaşıyor?
Bir zamanlar nedenleri, uygulanabilirlik zorlukları ve satın alma engelinin yüksekliği ile ilişkilendiriyordum. Şu anda, birincisi gerçekten bir sorun, ama ikincisi aslında böyle değil. NFT'ler de Free Mint dönemini yaşadı; Goblintown ve MIMIC SHHANS o dönemin başarılı örnekleridir. Yaratıcılar sadece işlem komisyonları ile bolca kazanç sağladılar. Yazıtlar dönemindeki birçok NFT, merkeziyetsizlik açısından daha da ileri gidiyor, ancak bu avantajlar yine de NFT'lerin düşüşünü engelleyemiyor. Bir IP topluluğu kurmak veya katılmak kolaydır, ancak onun yaşam gücünü nasıl sürdüreceğiniz zordur.
Bu nedenle, sorunun modelde olabileceğini düşünüyorum. İlk hızlı büyüme turundan sonra, Molly de Bubble Mart'ı bir anda ünlü yapmadı, şirketin hisse senedi fiyatı 2021'den 2024'e kadar sürekli düştü, bu da NFT'nin eğilimiyle benzerlik gösteriyor. Ancak Bubble Mart nihayetinde bir toparlanma yaşadı, bu da tamamen bir IP duvarına dayanıyordu. Bugün, Bubble Mart, Molly, DIMOO, BOBO&COCO, YUKI, Hirono dahil olmak üzere 12 kendi IP'sine, THE MONSTERS (Labubu dahil), PUCKY, SATYR RORY dahil olmak üzere 25 özel IP'sine ve Harry Potter, Disney, League of Legends gibi 50'den fazla özel olmayan işbirliği IP'sine sahip.
İnsanların tercihleri her zaman değişkendir, IP'nin yaşam döngüsü sınırlıdır, ancak elimizde yüzlerce seçenek varsa ne olur? Bugün, Labubu, Avrupa ve Güneydoğu Asya pazarlarında büyük ilgi görüyor ve yan ürünlerinin değer koruma yeteneği "plastik Maotai" olarak adlandırılabilir. Yuga Labs'ın ideali nihayet Web2 alanında gerçekleştirildi, bu tamamen tesadüf değil.
IP işinin ne olduğunu, NFT'nin gelişim yol haritasının ne olduğunu ve neden Pop Mart'ın derin içerik desteği olmadan bu kadar yüksek başarı elde edebildiğini yeniden düşünmemiz gerekiyor.
Üç, Pudgy Penguins'in Başarı Yolu
Pudgy Penguins'in başarısı, pragmatizm ve daha fazla pragmatizm üzerinedir. NFT'ler teknik olarak fark yaratmakta zorlanıyor; Mint süreci ne kadar ustaca tasarlanmış olursa olsun, sonuçta hala bir JPG resmi olarak sunuluyor. NFT'lerin gerçek zorluğu, IP'nin hayata geçirilmesindedir ve bu, 10K PFP üretme zorluğuna kıyasla yüzlerce kat fazla bir fark yaratır. Yuga Labs bir metaverse yaratmak istiyor, Azuki anime üretmeyi planlıyor. Bu fikirler çok havalı, ancak başlangıç maliyetleri milyonu aşan projeler sonunda yalnızca topluluk üyelerinden finansman desteği talep edecek.
Bu son derece sıkıştırılmış dünyada, insanlar hemen sonuç almak için acele ediyor. Sahipler hızlı kar etmek isterken, projeler bir anda zirveye çıkmayı umuyor. Çok az sayıda mavi çip proje sağlam adımlarla ilerlemeyi kabul ediyor; sonuç olarak, acele edenler daha kötü düşüyor. Pudgy Penguins'in orijinal ekibi de bu şekilde aceleci bir yer altı ekibiydi; itibarları zedelendikten sonra projeyi düşük fiyata sattılar.
Gerçek kaptan Luca Netz ile tanışana kadar, küçük penguen doğru gelişim yönünü yeniden bulamadı. Yılların fiziksel pazarlama deneyimine sahip olan bu işletmeci, küçük pengueni hak ettiği yüksekliklere geri götürdü. Luca Netz gerçekten de NFT sahipleri için bir şirket işletiyor ve bir marka yaratıyor. Pazarlamadan peluş oyuncaklara ve gelecekteki oyun geliştirmeye kadar, küçük penguenin her adımı sağlam ve istikrarlı. Şirket kâr edebiliyor, sahipleri de geri dönüş alabiliyor. Tüm bunların özel bir yanı yok, sadece yapması gereken şeyi yapıyor. Gerçekten de, aşağıdan yukarıya IP modeli Web3 dünyasında uygulanabilir; ancak projelerin alçakgönüllü olmayı göze alanı çok az.
Bu yüzden, "yanlışlanabilirlik" terimini kolayca kullanmaya katılmıyorum, sanki bazı şeylerin başından beri var olmaması gerekiyormuş gibi. Elektrikli otomobiller bir zamanlar aptalca bir fikir olarak görülüyordu, telefonumdaki Siri de başlangıçta oldukça beceriksizdi. Ama bu, bugün şehirlerin tamamen yeni nesil elektrikli araçlarla dolu olmasına, yapay zekanın gelişiminin ise her geçen gün daha da hızlanmasına engel olmadı.
Birçok sözde çürütülmüş alan, Web3 gelecekte denemeye devam edecek, ancak bunu desteklemek için uygun bir proje ekibine ihtiyaç duyacak.
Dört, Gelecek Gelişim Yolu
Başarıya giden yol basit görünse de, aslında birçok zorlukla doludur. PFP'nin bir sonraki aşama gelişimi, bazı kripto para birimi çevrelerinin yerleşik mantık çerçevelerini aşmak zorundadır. Web3'ün bir sonraki Disney'i olmak için büyük birikim ve derinlik gereklidir. NFT'nin kıtlığı, halklaşma sürecinde her zaman ters etki yarattı mı, bu soruyu daha önceki yazılarımda tartışmıştım. Eğer NFT'yi bir trend tüketim malı olarak tanımlarsak, o zaman 10K'lık ölçek muhtemelen çok sınırlı; eğer onu Web3'e özgü varlıklar ve fonlama yöntemi olarak tanımlarsak, o zaman IP sonunda topluluğa olan taahhüdü yerine getirmek için somut tüketim mallarına dönüşmelidir, tuhaf alt seriler yerine.
Kripto para dünyasının kendine özgü kültürü ile NFT'nin kendine ait özellikleri göz önüne alındığında, uzun süre tek bir IP'ye odaklanmak da kaçınılmazdır. Bu PFP'lerin temelinde daha fazla yenilik nasıl yapılabilir? Bir projeyi bir IP fabrikasına nasıl genişletebiliriz? Bu, bazı yeni fikirleri kabul etmemizi, daha fazla teknoloji ve oyun tarzı getirMemizi gerektirebilir.
Beş, Token İhracı: Son Mu Yoksa Yeni Bir Başlangıç mı?
NFT projelerinin token ihraç etme anlamı hala kafa karıştırıcı. Bu yaklaşım, proje sahiplerinin sahiplerine karşı bir tür sömürü gibi görünüyor ve aynı zamanda orijinal NFT'nin değerinin sulandırılması anlamına geliyor. Bunu yalnızca projenin hızlı bir şekilde likidite elde etme çıkış yolu aradığını anlayabiliyorum.
APE'den DOOD'a, bu tokenlerin hiçbiri hava parası varyantları gibi görünmüyor. Genellikle, sahiplerine bazı haklar tanır; örneğin, staking ile zincir üstü işlem kar payı kazanma, metaverse'de nesne satın alma hakkı, yönetişime katılma gibi. İdeal olarak, bu sahipler → staking yapanlar → geliştiriciler arasında sağlıklı bir döngü oluşturmalıdır. Ancak gerçek durum, bunun daha çok NFT fiyatlarının düşmesi, madencilik kazançlarının azalması ve token değer kaybı tuzağına düşen boş bir vaat gibi olmasıdır.
Orijinal NFT sahipleri için, tokenların bazı hakları ve temettüleri dağıttığı doğru olsa da, çoğu token oluşturma olayında (TGE) büyük miktarda airdrop aldıkları için çok az kişi şikayet ediyor. Ancak uzun vadede bu gerçekten bir değer sulandırma şeklidir, Azuki gibi.