Texas'ta, acil durum müdahale ekiplerinden daha hızlı bir şekilde okullardaki aktif tehditleri engelleyebileceğini iddia eden, ayakkabı kutusu büyüklüğünde kompakt güvenlik drone'ları geliştiren bir girişim var. Teklif? Bu otonom birimler, kampüs alanlarını devriye gezecek, tehlikeyi tespit edecek ve yasaların uygulanmasından önce durumları etkisiz hale getirebilecek.

Gelecekten geliyormuş gibi geliyor, değil mi? Ama işte burada gerçek sert bir şekilde çarpıyor.

Eleştirmenler, Uvalde'de olanlara dikkat çekiyor - gerçek başarısızlık tespit hızında değil, karar verme felçliğindeydi. Kurbanlar içeride sıkışıp kalırken, polisler dışarıda tereddüt etti. Bunu düzeltmek için hiçbir drone işe yaramazdı. Dar boğaz teknoloji değil; baskı altında insan protokolünün çökmesiydi.

Peki bu drone çözümü aslında neyi çözüyor? Bir tehdidi daha hızlı tespit edebilir, tabii ki. Ama kapıları açabilir mi? Kötü yargı kararlarını geçersiz kılabilir mi? Eğitilmiş personel donup kaldığında harekete geçirebilir mi? Şüpheli.

Bu, yapısal bir probleme teknoloji atma durumunun başka bir örneği gibi görünüyor. Konuşma sadece daha hızlı tespit etme üzerine olmamalı—tepki koordinasyonu, eğitim eksiklikleri ve hesap verebilirlik boşluklarını da ele alması gerekiyor. Aksi takdirde, sadece kırık bir sisteme pahalı aletler ekleyip buna yenilik demiş oluyoruz.

Başka kimse kök nedenleri göz ardı eden "teknoloji bizi kurtaracak" anlatılarından bıktı mı?