Son zamanlardaki bazı sohbetlerden sonra bunu yeniden düşünmeye başladım. Beni en çok şaşırtan, insanların belirli yapay zeka modellerini nasıl savunduğu—neredeyse modelin kendisiymiş gibi konuşuyorlar, onu vazgeçilmez görüyorlar ve varlığına duygusal bağımlılık hissi oluşturuyorlar. Bu yoğunluk rahatsız edici. Belki de sadece kişisel rahatsızlığım söylüyor, ama bu dinamikler sağlıksız bağlanma kalıplarını hatırlatıyor bana. Kullanıcılar modelleri değiştirmeyi hayal edemediğinde veya "kendi" yapay zekaları hakkında savunmaya geçtiğinde, bu durum incelenmeye değer. Amacımız araç mı yoksa dijital ilişkiler mi kuruyoruz? Çizgi giderek bulanıklaşıyor ve bu iyi bir şey değil.