Son zamanlarda oldukça ilginç bir haber gördüm—bir büyük isim sonunda pes etti ve kendi ticaret politikalarının sonunda en çok bedel ödeyenin kendi halkı olduğunu kabul etti. Daha önce hep "başka ülkelerden para alalım" diyordu değil mi? Sonra bir döngüde, maliyet yine kendi halkına geri döndü. Bu yüz ifadesi, tokat gibi inmiş.

Açıkçası, temel bir prensip bu: Yün, koyundan gelir. Ticaret savaşlarıyla başkalarının yününü kazımaya mı çalışıyorsun? Sonunda fark ediyorsun ki, aslında kendin o koyunsun. Bu durum piyasaya ne mesaj veriyor? Geleneksel ekonomi sistemlerindeki yapay manipülasyonlar ve politika dalgalanmaları, riskleri giderek daha da kontrolden çıkartıyor.

İşte bu noktada BTC gibi merkeziyetsiz varlıkların değeri ortaya çıkıyor. Politika dalgalanıyor mu? Enflasyon baskısı mı artıyor? Halk, "Parayı nerede daha güvenli tutabilirim?" diye düşünmeye başlıyor—yanıt yavaş yavaş netleşiyor: En azından bir kısmını tek bir hükümetin kontrolü dışında olan varlıklara dağıtmak gerek.

Bu belirsizlik devam ettiği sürece, fonlar sürekli yeni limanlar arayacak. Kripto dünyası yeni kullanıcılar ve yeni fon akışlarıyla karşılaşıyor; bu tesadüf değil, kaçınılmaz. Sonuçta, kimse sürekli yününü kazımak isteyen koyun olmak istemez.