DeFi borçlanmadan bahsedildiğinde, birçok kişinin aklında şu izlenim olabilir: Para yatırma faizleri çok düşük, borç verme faizleri ise inanılmaz yüksek. Bu fark nereye gidiyor? Cevap, protokol tarafından operasyon maliyetleri ve kar havuzları olarak kullanılıyor.

Son zamanlarda Morpho adlı projeye dikkat çektim; bu projenin yöntemi oldukça ilginç — yeni bir borç havuzu oluşturmak yerine, mevcut ana platformlar (örneğin Aave, Compound) üzerine bir optimizasyon katmanı ekliyor. Temel mantık, borç alan ve veren tarafları doğrudan eşleştirerek, fonların havuzda gereksiz yere beklemesini engelliyor.

Bunun ne gibi avantajları var? Borç verenler daha yüksek getiri elde ederken, borç alanların maliyeti de daha düşük oluyor; kulağa hem kazanç hem de tasarruf gibi geliyor. En önemlisi, tüm süreç zincir üzerinde gerçekleşiyor, şeffaflık ve güvenlikten ödün verilmiyor.

Daha da ileri giderek, Morpho Blue mimarisini tanıttılar; bu yapı, herkesin ihtiyaçlarına göre borçlanma piyasası oluşturmasına imkan tanıyor. Farklı risk tercihlerine ve farklı teminat türlerine göre esnek kombinasyonlar yapılabiliyor; bu da DeFi ekosisteminin çeşitliliğine büyük katkı sağlıyor.

Şu anda piyasa genel olarak verimlilikten bahsediyor — toplam değer kilit (TVL) önemli olsa da, fonların gerçekten kullanılması daha anlamlı. Bu açıdan bakıldığında, Morpho’nun yaklaşımı, önümüzdeki dönemde rekabetin anahtarını yakalamış gibi görünüyor. Borçlanma alanı henüz sona ermiş değil; teknolojik yenilikler ve gelişmeler için çok alan var.