Son günlerde, profesyonel alfa hesaplarının nasıl yönetileceği ve düzenleneceği konusunda geniş tartışmalar yaşandı. Bazı görüşler, sorun yaşayabilecek hesapları tanımlamak için bazı nesnel göstergelerin kullanılabileceğini savunuyor. Bu göstergeler arasında hesapların toplam fon büyüklüğü, normal işlem sıklığı ile elde edilen airdrop kazançları oranı ve işlem kârı ile airdrop kazançları arasındaki karşılaştırma yer alıyor.

Özellikle, üç ana değerlendirme kriteri önerildi: İlk olarak, hesap toplam fonlarının belirli bir eşik değerinin altında olması; İkincisi, olağan ticaret faaliyetlerinin görece nadir olması, oluşan işlem ücretleri, tasfiye kayıpları veya pozisyon zararlarının aynı dönemde elde edilen Airdrop kazançlarından belirgin şekilde daha az olması; Son olarak, ticaret yoluyla elde edilen kârın, aynı dönemde alınan Airdrop ödüllerinin belirgin şekilde altında olması.

Bu görüş, bu üç koşulu aynı anda karşılayan hesapların büyük olasılıkla airdrop almak için özel olarak kurulduğunu veya tamamen "koyun yününü yolma" davranışı olduğunu, bu nedenle de ekosistemin gelişimine sınırlı katkı sağladığını öne sürmektedir. Bu nedenle, bu tür hesaplar için belirli kısıtlama önlemleri alınması önerilmektedir.

Ancak, bu uygulama bazı sorgulamalara ve tartışmalara yol açtı. Eleştirmenler, basitçe hesapların yasaklanmasının bazı küçük ölçekli ama gerçek katılımcıları etkileyebileceğini ve ilgili politikaların daha dikkatli bir şekilde oluşturulması gerektiğini belirtiyor. Aynı zamanda, gerçek ve değerli katılımcıları nasıl teşvik edeceğine daha fazla odaklanılması gerektiği yönünde sesler de yükseliyor, cezai önlemleri aşırı vurgulamak yerine.

Her ne olursa olsun, bu tartışma merkeziyetsiz finans ekosisteminde teşvik mekanizmalarını dengeleme ve kötüye kullanımı önleme arasındaki zorluğu vurgulamaktadır. Hem geniş katılımı çekebilecek hem de uzun vadeli sürdürülebilirliği güvence altına alacak bir sistemin nasıl tasarlanacağı, hala tüm sektörün karşılaştığı önemli bir konudur.