EIP-1559 Kaosu: Ethereum'un Ücret Pazar Devrimi Üzerine Düşüncelerim

Bu EIP-1559 hikayesini hem hayranlık hem de hayal kırıklığı ile izliyorum. Size açıkça söyleyeyim - bu sözde "iyileştirme" teklifi, pazarlamanın düşündüğünden çok daha karmaşık.

Ağ yoğunluğu sırasında absürt gaz ücretleri ödeyen biri olarak, insanların EIP-1559 hakkında neden heyecanlandıklarını anlıyorum. Daha öngörülebilir işlem maliyetleri istemeyen kim var ki? Ama heyecanın ötesine geçelim ve burada gerçekten neler olup bittiğine bakalım.

EIP-1559 sonrası ilk işlemlerimi gönderdiğimde, tuhaf bir şey fark ettim - yoğun dönemlerde hala aşırı ücret ödüyordum! "Dinamik taban ücreti" teoride akıllıca geliyor, ama pratikte? Bu sadece herkesin kullanmaya çalıştığında ağın otomatik olarak fiyatları artırması anlamına geliyor. Ve o yakma mekanizması? Temelde madencilere gidecek olan ETH'yi yok etmekten başka bir şey değil.

Madencilerden bahsetmişken, bu anlaşmada gerçekten kötü duruma düştüler. Küçük bir madencilik operasyonu yürütüyordum ve bu değişiklik gece yarısı gelirimi neredeyse yarı yarıya düşürdü. "Sadece bir bahşiş ekleyin" bileşeni, restoran müşterilerinden garson maaşlarını kesmeye telafi etmelerini istemek gibi bir his veriyor. Evet, hala bahşiş alıyorum ama bu, önceden kazandığım miktarın yanına bile yaklaşmıyor.

Yakma mekanizması benim için özellikle şüpheli. Evet, teknik olarak deflasyonist, ETH arzını zamanla azaltıyor. Ama kim gerçekten faydalanıyor? Benim gibi basit işlemler yapmaya çalışan küçük kullanıcılar değil - hiçbir şey yapmadan çantalarının daha değerli hale gelmesini izleyen büyük ETH sahipleri. Zenginlerin daha da zenginleşmesinden bahsediyoruz!

Ve beni "azaltılmış madenci manipülasyonu" açısıyla başlatma. Elbette, madenciler artık doğrudan temel ücretleri etkileyemez, ancak hangi işlemlerin dahil edileceğini hala kontrol ediyorlar. Yoğunluk sırasında yüksek bahşiş veren işlemleri önceliklendirmelerine hiçbir şey engel olmaz.

Gerçek şu ki, EIP-1559 Ethereum'un temel ölçeklenme sorunlarını çözmeyen yarım bir önlem oldu. Ağ hala NFT düşüşleri veya DeFi çılgınlıkları sırasında durma noktasına geliyor ve işlemin hızlı bir şekilde geçmesi gerektiğinde hala absürt ücretler ödüyorum.

Eğer bu gerçekten kullanıcı deneyimi ile ilgili olsaydı, ETH fiyatını pompalamak yerine, önce gerçek ölçeklendirme çözümlerine odaklanırlardı. Bunun yerine, esasen balinalara yarayan ve ortalama kullanıcıların hala öngörülemez ücretler ödemeye devam ettiği bu karmaşık ücret piyasası yenilemesini aldık.

Hisse Kanıtı'na geçiş bu sorunları sadece daha da artırıyor. Artık madencilerin yerini doğrulayıcılar aldı ve bunlar aslında sadece staking ödülleri aracılığıyla daha da zenginleşen zenginler. 32 ETH gereksinimi, sıradan insanları dışarıda bırakıyor ve bu da parası olanların daha fazla para kazandığı başka bir sistem yaratıyor.

Ethereum'un mahkum olduğunu söylemiyorum - ama bu değişikliklerin bazı gruplara diğerlerinden çok daha fazla fayda sağladığını söylüyorum. Merkezsizlik hakkında çok konuşulmasına rağmen, hem EIP-1559 hem de PoS gücü bir merkezi gruptan diğerine taşımış durumda, gerçekten de ağı demokratikleştirmek yerine.

Belki de alaycı davranıyorum, ama bu alanda yıllar geçirdikten sonra, teknik terimlerin ötesine bakmayı ve gerçek kazananın kim olduğunu sormayı öğrendim. Ve bu durumda, yüksek ücretler ve ağ tıkanıklığıyla hâlâ mücadele eden sıradan Ethereum kullanıcısı kazanan değil.