Gece yarısında ekran yanıyor, yeni bir mesaj belirdi: "Öğretmen, yine Tasfiye Ol oldum, bu sefer hepsi..."

Hemen cevap vermek için acele etmedim, sadece o satıra baktım, sanki üç yıl önceki o aynı çaresiz halimi gördüm. O zaman, "zenginlik özgürlüğü" bahsini birer birer K çizgilerine koymuştum.

O çöküşten sonra, ticaret yazılımını kapattım ve üç gün boyunca kendimi odada kilitledim.
Bu bir teknik değerlendirme değil, insan doğasının değerlendirmesidir - neden her kazançta elde tutamıyoruz, ama kayıpları sıfıra ulaşana kadar sürdürebiliyoruz? Cevap göz alıcı bir şekilde açık: Açgözlülük korkuyu geride bıraktı ve korku nihayetinde aklı öldürdü.

1000U tekrar yatırdım, kendime katı bir kural koydum:
1. El ve beyin ayrımı: Ticaret planı önceden yazılmalı, pozisyon açıldıktan sonra kesinlikle manuel olarak zarar durdurma ve kar alma müdahalesi yapılmamalıdır.
2. Hesap Katmanları: %80 ana para kaleyi savunur, asla savaşmaz; %15 "gerilla"dır, sadece arazi avantajı olan küçük savaşları yapar; %5 "gözcü ücreti"dir, piyasaya bilgi almak için gönüllü olarak verir.
3. Zaman Kilidi: Her gün sadece üç kez piyasa izleyin, her seferde 15 dakikadan fazla değil, geri kalan zamanlarda kendinizi ekrandan uzak tutmaya zorlayın.

İlk ay, getiri oranı sadece zavallı %3'tü, ama bu benim en heyecan verici anımdı —
Çünkü hesap ilk kez "ardışık 10 işlem kaybı, toplam özkaynak ise yeni bir dip yapmadı" eğrisini gösterdi. Nihayet kurallarla, içimdeki her zaman tüm parayı riske atmak isteyen canavarı dizginledim.

Altı ay sonra, BTC %30'luk bir trend oluşturdu. Etrafımda birçok kişi sözleşmelerini iki katına çıkardı, bazıları ise kaldıraçlı pozisyon kaybetti. Ben ise "gerilla ordusu" ile kademeli olarak %8'lik bir kar elde ettim, aynı zamanda "şehir savunma ordusu" ile sağlam bir şekilde pozisyon tuttum. Onlar bana güldü: "Bu verimliliğinle, daha iyi birikim hesabında para tutamazsın."
Gülümsedim, ama hiçbir şey söylemedim. Çünkü biliyorum ki, hızlı para şansı sınar, yavaş para ise sistemi sınar.

Gerçek kırılma noktası geçen yıl Mayıs'ta, o LUNA gecesiydi.
Sayısız mitin sıfırlandığı sabah, "sadece ana akım coinlere odaklan" kuralı sayesinde bir tehlikeyi atlattım. O yavaş olduğuma gülen arkadaşım ise bir daha asla çevrimiçi olamadı. Ertesi gün, sessizce "gözcü ücreti" oranını %10'a çıkardım ve tüm yatırımlarımı BTC'ye yaptım.
O an anladım: Risk yönetiminin kurtaramayacağı bir hayatı, şans da geri getiremez.

Artık, öğrencilerime verdiğim ilk ders, göstergeleri okumayı öğretmek değil, simülasyon hesabı kullanarak "elimi fazla harcamak" üzerinde pratik yapmalarını sağlamak. Bir hafta içinde yalnızca üç işlem yapmalarına izin veriyorum; her işlem için açılış nedenlerini önceden 200 kelime yazmaları gerekiyor ve zarar ettiklerinde "Kusursuzluğu kabul ediyorum" cümlesini on kez tekrar yazacaklar.
İronik olan, bu "insan karşıtı" eğitimin, %90'lık bir elenme oranına sahip olmasıdır. Çoğu insan üç gün bile dayanamaz, gizlice kuralı çiğner. Pazar asla dahi eksik değildir; eksik olan, sıradanlığı kabul eden aptallardır.

Yani, eğer bana kripto para dünyasının gerçek sırrı nedir diye sorarsan?
Şunu söyleyeceğim: Kazanma oranı değil, teknik değil, "kaybetmeyi göze alabilme" durumu. "Kayıpları telafi etme" takıntısından vazgeçtiğinde, küçük kayıpları ve küçük kazançları sakin bir şekilde kabul ettiğinde, büyük fırsatlar geldiğinde, sahada kalabilirsin.

Hesabınızdaki rakamlar dalgalanabilir, ancak kemiğinize işlemiş olan disiplin değişmez.
Ritmi korumak, fırsatları yakalamaktan daha önemlidir - çünkü hayatta kalmak, kendisi en büyük mucizedir. #GateLayer正式上线# #LaunchpadXPL认购开启# #狗狗币ETF进展# #GateLayer正式上线#