Ethereum rollup güvenliğinin üç aşaması, güvenlik komitesinin güvensiz bileşenler üzerindeki kontrol düzeyine göre ayrılabilir:
Aşama 0: Güvenlik Komitesi tam kontrol sahibidir. Çalışan bir kanıtlama sistemi mevcut olsa bile, Güvenlik Komitesi bunu basit bir çoğunluk oyu mekanizmasıyla geçersiz kılabilir. Bu aşamada, kanıtlama sistemi yalnızca danışmanlık niteliğindedir.
Aşama 1: Güvenlik Komitesinin işletim sistemini değiştirmek için %75 onay alması gerekir. Alt kümenin engellenmesi için ana organizasyondan bağımsız bir yeter sayının olması zorunludur. Bu, kontrol kanıtı sistemini zorlaştırır, ancak imkansız değildir.
Aşama 2: Güvenlik Komitesi yalnızca kanıtlanabilir hatalar durumunda harekete geçebilir. Örneğin, iki yedekleme doğrulama sistemi birbirleriyle çeliştiğinde. Bu durumda bile, yalnızca sunulan yanıtlardan birini seçebilir ve keyfi bir yanıt veremez.
Bu üç aşama, Güvenlik Komitesinin "oy payı" ile ifade edilebilir. Aşama ilerledikçe, Güvenlik Komitesinin kontrolü giderek azalırken, güvenilmeyen bileşenlerin önemi giderek artar.
Bir aşamadan diğerine geçiş zamanını analiz etmek için basitleştirilmiş bir matematiksel model kullanabiliriz. Bu model, güvenlik komitesi üyelerinin başarısızlık olasılığını, kanıtlama sisteminin güvenilirliği gibi faktörleri dikkate alır. Model sonuçlarına göre, kanıtlama sisteminin kalitesi arttıkça, en iyi aşama 0'dan 1'e, ardından 1'den 2'ye geçecektir.
Ancak, bu basitleştirilmiş modelin de sınırlamaları vardır. Gerçek hayatta, güvenlik komitesi üyeleri arasında ortak bir model arızası olabilir ve kanıt sistemi kendisi birden fazla bağımsız sistemin bir kombinasyonu olabilir. Bu faktörler, en iyi aşamanın seçiminde etkili olabilir.
İlginç bir şekilde, matematik modellerine tamamen güveniyorsak, aşama 1'in varlığının mantıklı olduğu kanıtlanması zor görünüyor. Teorik olarak, aşama 0'dan doğrudan aşama 2'ye geçmemiz gerekir. Ancak pratikte, ortaya çıkabilecek acil durumlarla başa çıkmak için güvenlik komitesi üyelerine çekimleri geciktirme yetkisi verilebilir, böylece düzeltici önlemleri almak için yeterli zaman olur.
Aynı zamanda, aşama 2'ye erken geçmek de akıllıca değildir, özellikle de bu durum temel doğrulama sisteminin güçlendirilmesi çalışmalarından feragat edilecekse. İdeal olarak, veri sağlayıcıları, mevcut durumda bulunulan aşamayı gösterirken, doğrulama sisteminin denetim ve olgunluk göstergelerini sergilemelidir.
Genel olarak, L2 ağlarının güvenliğinin evrimi karmaşık bir süreçtir ve teorik modeller ile pratik uygulamalar arasında bir denge bulmayı gerektirir. Teknolojinin gelişimi ve deneyim birikimi ile gelecekte daha fazla L2 ağının daha yüksek güvenlik aşamalarına başarılı bir şekilde geçiş yaptığını görmeyi umuyoruz.
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
L2 ağ güvenliğinin evrimi: Tam kontrolün olmadığı üç aşamalı evrim
L2 Ağ Güvenliğinin Üç Aşaması: 0'dan 2'ye Evrim
Ethereum rollup güvenliğinin üç aşaması, güvenlik komitesinin güvensiz bileşenler üzerindeki kontrol düzeyine göre ayrılabilir:
Aşama 0: Güvenlik Komitesi tam kontrol sahibidir. Çalışan bir kanıtlama sistemi mevcut olsa bile, Güvenlik Komitesi bunu basit bir çoğunluk oyu mekanizmasıyla geçersiz kılabilir. Bu aşamada, kanıtlama sistemi yalnızca danışmanlık niteliğindedir.
Aşama 1: Güvenlik Komitesinin işletim sistemini değiştirmek için %75 onay alması gerekir. Alt kümenin engellenmesi için ana organizasyondan bağımsız bir yeter sayının olması zorunludur. Bu, kontrol kanıtı sistemini zorlaştırır, ancak imkansız değildir.
Aşama 2: Güvenlik Komitesi yalnızca kanıtlanabilir hatalar durumunda harekete geçebilir. Örneğin, iki yedekleme doğrulama sistemi birbirleriyle çeliştiğinde. Bu durumda bile, yalnızca sunulan yanıtlardan birini seçebilir ve keyfi bir yanıt veremez.
Bu üç aşama, Güvenlik Komitesinin "oy payı" ile ifade edilebilir. Aşama ilerledikçe, Güvenlik Komitesinin kontrolü giderek azalırken, güvenilmeyen bileşenlerin önemi giderek artar.
Bir aşamadan diğerine geçiş zamanını analiz etmek için basitleştirilmiş bir matematiksel model kullanabiliriz. Bu model, güvenlik komitesi üyelerinin başarısızlık olasılığını, kanıtlama sisteminin güvenilirliği gibi faktörleri dikkate alır. Model sonuçlarına göre, kanıtlama sisteminin kalitesi arttıkça, en iyi aşama 0'dan 1'e, ardından 1'den 2'ye geçecektir.
Ancak, bu basitleştirilmiş modelin de sınırlamaları vardır. Gerçek hayatta, güvenlik komitesi üyeleri arasında ortak bir model arızası olabilir ve kanıt sistemi kendisi birden fazla bağımsız sistemin bir kombinasyonu olabilir. Bu faktörler, en iyi aşamanın seçiminde etkili olabilir.
İlginç bir şekilde, matematik modellerine tamamen güveniyorsak, aşama 1'in varlığının mantıklı olduğu kanıtlanması zor görünüyor. Teorik olarak, aşama 0'dan doğrudan aşama 2'ye geçmemiz gerekir. Ancak pratikte, ortaya çıkabilecek acil durumlarla başa çıkmak için güvenlik komitesi üyelerine çekimleri geciktirme yetkisi verilebilir, böylece düzeltici önlemleri almak için yeterli zaman olur.
Aynı zamanda, aşama 2'ye erken geçmek de akıllıca değildir, özellikle de bu durum temel doğrulama sisteminin güçlendirilmesi çalışmalarından feragat edilecekse. İdeal olarak, veri sağlayıcıları, mevcut durumda bulunulan aşamayı gösterirken, doğrulama sisteminin denetim ve olgunluk göstergelerini sergilemelidir.
Genel olarak, L2 ağlarının güvenliğinin evrimi karmaşık bir süreçtir ve teorik modeller ile pratik uygulamalar arasında bir denge bulmayı gerektirir. Teknolojinin gelişimi ve deneyim birikimi ile gelecekte daha fazla L2 ağının daha yüksek güvenlik aşamalarına başarılı bir şekilde geçiş yaptığını görmeyi umuyoruz.