On-chain kredi geleceği: spekülasyondan faydaya

On-chain borç verme protokolleri, internet finansmanının temel taşı olarak, küresel bireyler ve işletmeler için adil bir sermaye erişim kanalı sağlama vizyonuna sahiptir. Bu model, daha adil ve daha verimli bir sermaye piyasası oluşturmaya yardımcı olarak ekonomik büyümeyi destekler.

Zincir üstü borç verme potansiyeli büyük olmasına rağmen, mevcut ana kullanıcı kitlesi hala kripto yerel kullanıcılar ve kullanımları çoğunlukla spekülatif ticaretle sınırlıdır. Bu, kapsayabileceği pazar toplamını büyük ölçüde kısıtlamaktadır.

Bu makale, kullanıcı tabanını kademeli olarak nasıl genişleteceğimizi ve daha verimli kredi senaryolarına geçiş yaparken karşılaşabileceğimiz olası zorluklarla nasıl başa çıkacağımızı ele alacaktır.

On-chain borç verme durumu

Son yıllarda, on-chain borç verme piyasası kavramsal aşamadan hızla birden fazla piyasa testinden geçmiş protokole dönüştü ve birçok kez sert dalgalanmalara maruz kaldı, ancak kötü borç oluşmadı. Şu ana kadar, bu protokoller toplamda 43,7 milyar dolar mevduat çekti ve 18,6 milyar dolar ödenmemiş kredi verdi.

Şu anda, on-chain borç verme protokollerinin ana talep kaynakları şunlardır:

• Spekülatif ticaret: Kripto yatırımcıları kaldıraç kullanarak daha fazla kripto varlık satın alır.
• Likidite elde etme: Yatırımcılar, mülk satmadan kripto varlıkların likiditesini elde etmek için borç alarak, sermaye kazancı vergisinden (bulundukları yargı alanına bağlı olarak) kaçınırlar.
• Arbitraj Hızlı Kredisi: Piyasa geçici fiyat dengesizliklerinden yararlanarak fiyat düzeltmesi yapmak için arbitraj ticaretçileri tarafından kullanılan çok kısa vadeli bir kredi.

Bu uygulamalar esas olarak kripto yerel kullanıcılara hizmet vermekte ve spekülasyona odaklanmaktadır. Ancak, on-chain borç verme vizyonu bunun çok ötesindedir.

Küresel temerrüt borç toplamı 320 trilyon dolar veya hanehalkı ile finansal olmayan şirketlerin toplam kredi miktarı 120 trilyon dolara kıyasla, on-chain borç verme protokolünün mevcut 18.6 milyar dolarlık temerrüt kredisi bunun yalnızca önemsiz bir kısmını oluşturmaktadır.

On-chain borçlanmanın, daha üretken sermaye kullanımlarına (örneğin, küçük işletme finansmanı, bireysel araç veya konut kredisi) doğru evrilmesiyle, pazar büyüklüğünün birkaç büyüklük sırasına kadar artması bekleniyor.

On-chain Borç Verme Geleceği

On-chain borç verme uygulamasını geliştirmek için iki önemli iyileştirme yapmak gerekmektedir:

1. Teminat varlık kapsamını genişletmek

Şu anda, yalnızca birkaç kripto varlık teminat olarak kullanılabilir, bu da potansiyel borç alanların sayısını büyük ölçüde kısıtlamaktadır. Ayrıca, kripto varlıkların yüksek dalgalanmasını dengelemek için mevcut on-chain borç verme genellikle %200 veya daha yüksek teminat oranları talep etmektedir, bu da borç alma talebini daha da baskılamaktadır.

Kabul edilebilir teminat varlıklarının kapsamını genişletmek, yalnızca daha fazla yatırımcının portföylerini kullanarak borçlanmasını çekmekle kalmaz, aynı zamanda on-chain borç verme protokollerinin kredi verme kapasitesini de artırır.

2. Aşırı düşük teminatlı borç alma işlemlerini teşvik etme

Şu anda, çoğu on-chain borç verme protokolü aşırı teminat modeli kullanıyor (yani borç alanın teminat varlık değeri, borç miktarından daha yüksek olmalıdır). Bu model, sermaye kullanım verimliliğinin düşük olmasına yol açmakta ve birçok pratik uygulama senaryosunun (örneğin, küçük işletme finansmanı) gerçekleştirilmesini zorlaştırmaktadır.

Ultra düşük teminatlı krediler kullanarak, on-chain borç verme daha geniş bir borçlu kitlesine hitap edebilir ve uygulanabilirliğini daha da artırabilir.

Bu iyileştirme önlemlerinin uygulanma zorluğu farklılık göstermektedir; bunlardan bazıları uygulanması nispeten kolayken, diğerleri yeni zorluklar getirecektir. Ancak, optimizasyon süreci kolaydan zora doğru adım adım ilerleyebilir.

Teminat Varlık Kapsamını Genişlet

Diğer küresel varlık sınıflarıyla karşılaştırıldığında, kripto para piyasasının toplam piyasa değeri yalnızca 3 trilyon dolar olup, küresel finansal varlıkların yalnızca küçük bir kısmını oluşturmaktadır. Bu nedenle, teminat kapsamını bazı kripto varlıklarla sınırlamak, on-chain borçlanmanın büyümesini büyük ölçüde kısıtlamaktadır, özellikle de teminat gereksinimleri kripto varlıkların yüksek volatilitesini telafi etmek için 2 kat veya daha fazla olduğunda.

Varlıkların tokenleştirilmesi ile on-chain borç verme işlemlerini birleştirerek, yatırımcıların tüm yatırım portföylerini borç vermek için daha etkili bir şekilde kullanmalarını sağlamakta ve bu da potansiyel borç alanların kapsamını genişletmektedir.

Teminat varlıklarının kapsamını genişletmenin ilk adımı, yüksek likiditeye ve sık işlem gören varlıklarla (hisse senetleri, para piyasası fonları, tahviller vb. gibi) başlaması olabilir. Bu tür varlıklar mevcut borç verme protokolleri üzerinde az etkiye sahiptir ve değişiklik maliyeti düşüktür. Ancak, düzenleyici onay sürecinin hızı bu alandaki büyümenin ana kısıtlayıcı faktörü olacaktır.

Uzun vadede, likiditesi daha düşük fiziksel varlıklara (örneğin, tokenleştirilmiş gayrimenkul mülkiyeti) genişlemek büyük bir büyüme potansiyeli sunacaktır, ancak bu varlıkların borç pozisyonlarını nasıl etkili bir şekilde yöneteceğimiz gibi yeni zorluklar da getirecektir.

Sonunda, on-chain borç verme, ipotek kredisi için gayrimenkul teminatı vermeye kadar gelişebilir; yani kredi verme, gayrimenkul satın alma ve gayrimenkulü teminat olarak borç verme sözleşmesine yatırma işlemleri tek bir blok içinde atomik olarak tamamlanabilir. Aynı şekilde, şirketler de borç verme sözleşmeleri aracılığıyla finansman sağlayabilir; örneğin fabrika ekipmanları satın alıp bunları teminat olarak sözleşmeye yatırabilirler.

Düşük Teminatlı Kredi Verme Teşviki

Şu anda, çoğu on-chain borç verme protokolü aşırı teminat modelini benimsemektedir, yani borç alan kişinin sağlaması gereken teminat varlıklarının değeri, borç miktarından daha yüksektir. Bu model, kredinin güvenliğini sağlasa da, sermaye kullanım verimliliğinin düşük olmasına yol açmakta ve birçok pratik uygulama senaryosunun (örneğin, küçük işletmelerin işletme sermayesi kredileri) gerçekleştirilmesini zorlaştırmaktadır.

Kripto sektöründe, düşük teminatlı borçlanma için erken dönem talebi, bazı merkezi borç verme platformlarının iflasından sonra hala finansman kanallarına ihtiyaç duyan piyasa yapıcıları ve diğer kripto yerel kuruluşlardan gelebilir. Ancak, erken dönem merkeziyetsiz düşük teminatlı borçlanma girişimlerinin çoğu, borç verme mantığını zincir dışı işlemeye koymuş veya nihayetinde aşırı teminat modeli yönelmiştir.

Kripto sektörünün dışında, düşük teminatlı borç verme, bireysel kredilerde (örneğin, kredi kartı borcu, satın al sonra öde) ve ticari borçlarda (örneğin, işletme sermayesi kredileri, mikro krediler, ticari finansman ve işletme kredi limitleri) yaygın olarak kullanılmaktadır.

On-chain borç verme ürünlerinin en büyük büyüme fırsatı, geleneksel bankaların etkili bir şekilde kapsayamadığı pazarlar üzerinedir, örneğin:

1. Kişisel kredi pazarı: Son yıllarda, geleneksel olmayan kredi kuruluşlarının kişisel düşük teminatlı kredi pazarındaki payı sürekli artmaktadır, özellikle düşük gelirli ve orta gelirli gruplar arasında. On-chain kredi, bu eğilimin doğal bir uzantısı olarak tüketicilere daha rekabetçi kredi faiz oranları sunabilir.

2. Küçük İşletmelerin Finansmanı: Kredinin miktarı küçük olduğu için, büyük bankalar genellikle küçük işletmelere kredi vermekte isteksizdir, bu ister iş genişlemesi ister işletme sermayesi için olsun. on-chain borç verme bu boşluğu doldurarak daha kolay ve verimli finansman kanalları sunabilir.

Çözülmesi Gereken Zorluklar

Yukarıda belirtilen iki iyileştirmenin on-chain kredi verme potansiyel kullanıcı tabanını önemli ölçüde genişleteceği ve daha fazla verimli finansal uygulamayı destekleyeceği doğru olsa da, aynı zamanda bir dizi yeni zorluğu da beraberinde getirmektedir. Bunlar arasında:

1. Likit olmayan varlıklarla desteklenen borç pozisyonlarını işleme

Kripto varlıklar 24/7 sürekli işlem görürken, diğer yüksek likiditeye sahip varlıklar (örneğin hisse senetleri, tahviller) genellikle pazartesi ile cuma arasında işlem görür, ancak likiditeye sahip olmayan varlıkların (örneğin gayrimenkul, sanat eserleri) fiyat güncelleme sıklığı bunun çok altındadır. Fiyat güncellemelerindeki düzensizlik, borç pozisyonlarının yönetimini daha karmaşık hale getirebilir, özellikle piyasa sert dalgalandığında.

2. Fiziksel teminat varlıklarının tasfiye sorunu

Gerçek varlıkların mülkiyeti, tokenizasyon yoluyla on-chain'e yansıtılsa da, likidasyon süreci on-chain varlıklardan çok daha karmaşıktır. Örneğin, tokenize edilmiş gayrimenkul senaryosunda, varlık sahibi mülkü boşaltmayı reddedebilir ve likidasyonu gerçekleştirmek için hukuki süreçlere ihtiyaç duyulabilir.

On-chain borç verme protokolleri (ve bireysel kredi verenler) doğrudan tasfiye süreçlerini yönetemediğinden, bir çözüm, tasfiye haklarını yerel alacak tahsilat ajanslarına indirimli olarak satmak ve bu ajansların tasfiye işlemlerini yönetmesini sağlamaktır. Bu tür mekanizmalar, varlıkların nakde çevrilebilirliğini sağlamak için gerçek dünya hukuk sistemiyle derin bir entegrasyon gerektirir.

3. Risk primi belirlenmesi

İhlal riski, borç verme işinin bir parçasıdır, ancak bu risk risk priminde yansıtılmalıdır (yani risksiz faiz oranına eklenen ek faiz oranı). Özellikle düşük miktardaki ipotek alanında, borçlunun ihlal riskini doğru bir şekilde değerlendirmek son derece önemlidir.

Şu anda borçlu kategorisine bağlı olarak temerrüt riskini tahmin etmek için çeşitli araçlar mevcuttur:

• Bireysel borçlular: Web kanıtı, sıfır bilgi kanıtı (ZKP) ve merkeziyetsiz kimlik protokolü (DID), bireylerin gizliliği koruyarak kredi notu, gelir durumu, istihdam durumu gibi bilgileri kanıtlamalarına yardımcı olabilir.

• Kurumsal Borç Alanlar: Ana akım muhasebe yazılımlarını ve denetimden geçmiş finansal raporları bir araya getirerek, işletmeler on-chain nakit akışlarını, bilanço gibi finansal durumlarını kanıtlayabilirler. Gelecekte, finansal veriler tamamen on-chain hale geldiğinde, şirketlerin finansal bilgileri, kredi sözleşmeleri veya üçüncü taraf kredi derecelendirme hizmetleriyle sorunsuz bir şekilde entegre edilerek, daha az güvene dayalı bir şekilde kredi riskini değerlendirmek mümkün olacaktır.

4. Merkeziyetsiz Kredi Risk Modellemesi

Geleneksel bankalar, borçluların temerrüt olasılıklarını değerlendirmek için kredi riski modellerini eğitmek amacıyla iç kullanıcı verilerine ve dışa açık verilere dayanır. Ancak, bu veri adası etkisi iki büyük soruna yol açar: Yeni girenlerin rekabet etmesi zorlaşır çünkü eşit ölçekli veri setlerine erişimleri yoktur. Verilerin merkeziyetsiz işlenmesi zordur çünkü kredi değerlendirme modeli tek bir varlık tarafından kontrol edilemez ve aynı zamanda kullanıcı verileri gizli tutulmalıdır.

Şanslıyız ki, merkeziyetsiz eğitim ve gizlilik hesaplama alanı hızla gelişiyor; gelecekteki merkeziyetsiz protokoller, bu teknolojileri kullanarak kredi risk modelleri eğitme ve gizliliği koruyarak çıkarım hesaplamalarını gerçekleştirme umudunu taşıyor. Böylece on-chain daha adil ve verimli bir kredi değerlendirme sistemi sağlanacak.

Diğer zorluklar arasında on-chain gizliliği, teminat havuzunun genişlemesiyle birlikte risk parametrelerini ayarlamak, düzenleyici uyumluluk ve ödünç alınan kazançların gerçek dünya faydaları için daha kolay kullanılabilir hale getirilmesi bulunmaktadır.

Sonuç

Son birkaç yılda, on-chain borç verme protokolleri sağlam bir temel oluşturdu, ancak henüz tam potansiyellerini ortaya koymadılar.

Sonraki aşamada on-chain kredi verme daha heyecan verici olacak: protokoller, kripto yerel ve spekülatif senaryolardan daha verimli ve gerçek dünya ile ilgili finansal uygulamalara geçiş yapacak.

Sonunda, on-chain borç verme finansal eşitsizliği ortadan kaldırmaya yardımcı olacak ve tüm işletmelerin ve bireylerin, nerede olurlarsa olsunlar, eşit bir şekilde sermaye elde etmelerini sağlayacaktır. Amacımız, net faiz marjını sermaye maliyetine indiren bir finansal sistem kurmaktır.

Bu, mücadeleye değer bir hedef olacak!