📑 Eğer birden fazla zinciri etkileyen bir dApp kullandıysanız, acısını biliyorsunuz.

Bir işlem yapmak istiyorsunuz:

- likidite başka bir zincirdedir
- sen köprü
- bekle
- birden fazla işlem imzalarsınız
- hiçbir şeyin bozulmasını umuyorsun.

Bu, “kullanıcı deneyimi” değil. Bu, UX olarak gizlenmiş operasyonel iş.

Dünyadaki tüm köprüler, yeniden ileticiler, yönlendiriciler ve toplayıcılarla bile, çoğu uygulama hala bir varsayıma bağlıdır:

Kullanıcı her işlemi gerçekleştirmeli, varlıkların nerede olduğunu bilmeli ve istediklerini elde etmek için manuel olarak zincir atlamalıdır.

Burada 'niyet çözücüleri' devreye giriyor.

————————————————————

➩ İşlemlerden Niyetlere

Geleneksel kripto sistemlerinde, kullanıcılar düşük seviyeli işlemler gönderir:

- "X'i A'dan B'ye gönder"
- "Uniswap'ta X tokenini Y ile değiştir"

Ama kullanıcılar gerçekten işlemleri göndermek istemiyor.
Sonuçlar istiyorlar.

- "Bana varlıklarımdan, nerede olursa olsun, 100 USDC al."
- "Bu NFT'yi 0.1 ETH'nin altında satın al, hatta bu bir gün sürse bile."

@anoma, yol veya zincir belirtmeye gerek kalmadan, kullanıcı hedeflerinin sonuç odaklı ifadeleri olan 'niyetler' adında yeni bir soyutlama sunuyor.

Sonuç?

İstediğinizi tanımlarsınız. Ağ, bunu nasıl yapacağını belirler.

————————————————————

➩ Çözücü Ağı Anlamak

Niyetler güçlüdür, ancak kendilerini gerçekleştirmezler.

Bu, çözücülerin işidir; ilan edilmiş niyetlerin mempool'unu tarayan ve bunları en iyi şekilde yerine getirmek için rekabet eden merkezsiz ajanlardır.

Çözücüleri, gerçek zamanlı, zincirler arası bir bot, piyasa yapıcılar ve yönlendirme motorları ağı olarak düşünün ki:

- Karşı tarafın niyetlerini keşfedin
- Geçerli işlem grupları oluşturun
- Bir veya daha fazla zincir üzerinde atomik olarak yürütün

Bu, merkeziyetsiz karşı taraf keşfi + uzlaşmadır. Geleneksel akıllı sözleşme sisteminin yerel olarak sunmadığı bir şeydir.

————————————————————

➩ Bu, Çok Zincirli UX'i Temelinde Neden Çözüyor

Çok zincirli uygulamalar bugün şunlardan muzdarip:

- Parçalı durum ve likidite
- Kırılgan yönlendirme mantığı
- Manuel kullanıcı köprüsü
- Merkezi relayer'lara veya sıralayıcılara bağımlılık

Çözücüler bunu soyutlar.

"A zincirine, ardından B'ye, ardından C'ye bağlan" kodlaması yerine, uygulamanızı niyetler etrafında tasarlarsınız ve çözücülerin, hangi varlıklar, rotalar veya zincirler dahil olursa olsun, bu niyetleri yerine getirmek için rekabet etmesine izin verirsiniz.

Başka bir deyişle:

Çok zincirli karmaşıklık, bir 'çözücü' sorunu haline gelir, 'kullanıcı' veya 'geliştirici' sorunu değil.

Bu, alanın ihtiyaç duyduğu temiz bir ayrıma sahiptir.

————————————————————

➩ Yapı Sahipleri için Faydalar

@anoma ve niyet çözücüleri ile geliştiricilerin ihtiyaç duymadığı şeyler:

- her zincirde sözleşmeleri dağıtmak için
- köprüleme mantığını veya likidite yollarını sabit kodlamak
- kullanıcıların varlıklarının nerede olduğunu bilmesi

Uygulamanızda bir 'niyetin' nasıl göründüğünü tanımlarsınız ve çözücüler geri kalanını halleder.

Bu, dApp tasarımını zincir bağımlı olmaktan sonuç bağımlı olmaya kaydırır.

Bu, uygulama kullanıcı deneyimi için montajdan yüksek seviyeli programlamaya geçmek gibi.

————————————————————

➩ Sonuç

Çözücüler bot değildir. Onlar yeni bir altyapı katmanıdır.

Sıralayıcılar işlemleri düzenler ve toplu işlemler yaparken, çözücüler niyetleri zincirler, varlıklar ve katılımcılar arasında anlamlı, yürütülebilir akışlar haline getirir.

Kullanıcılar ile likidite arasında, giderek daha modüler, asenkron ve ajan odaklı bir dünyada kaybolan bağ dokusudur.

2020'de, AMM'ler ilkel hale geldi.
2021'de L2'lerdi.
2023'te modülerlik.
2024'te, paylaşılan dizileme.

2025'te mi?
Primitif niyet çözmektir.